Styrkeprøven 2012   22 juni midzomernacht

Non-stop fietsen van Trondheim naar Oslo

Vorig jaar was besloten om deze uitdaging aan te gaan: broer Leo en zijn fietskameraden Eltje en Laszlo samen met ondergetekende. Marja als begeleidster in de auto.
542 km met 4394 hoogtemeters (Alpe d’Huez 1071 hoogtemeters).
Snelste tijd over de 540 km is onder de 13 uur. Dit jaar net onder de 14 uur. Dat gaat dan wel in een speciale groep met auto en politie ervoor en aparte stopplaatsen.

Hoogteprofiel van de tocht
Fig. 1 – Af en toe een steil klimmetje maar goed te doen.

Regelmatig is er nog samen gereden in de voorbereiding, onder andere de Tour de Benelux met 825+ km in 5 dagen.
Trainingskilometers varieerden van 4000 tot 6000.
Marja en ik gaan met de Partner en de fietsen. De rest met het vliegtuig. Hoewel we fietsenrek controleerden een maand tevoren en alles het leek te doen bleek dit avond voor vertrek niet het geval. De ANWB loste dit aan huis op zonder kosten.

Auto met fietsenrek
Fig. 2 – Vijf fietsen, waarvan 1 reserve.

In Duitsland meteen een bekeuring voor te hard rijden. Onze Duitse voorganger die volgens ons even hard reed: geen bekeuring. En dit nadat Duitsland al van Nederland had gewonnen. De bedragen vallen wel mee: € 20.
Bij zus Joke in Denemarken gelogeerd. Voor haar lastige avond omdat zowel Nederland als Denemarken werden uitgeschakeld met voetballen.
De volgende dag over met de ferry van Grenaa naar Varberg in Zweden. Stromende regen naar jeugdherberg in Zweden. Volgende dag bij neef Soene langs geweest die op boerderij net boven Oslo werkt. Prachtige natuur met rendieren en sneeuw.

Marja zonder rendier
Fig. 3 – Marja zonder rendier.

Na 2 overnachtingen ’s ochtends in Trondheim aangekomen met uitstekend weer.
De boys opgehaald van het vliegveld. De fietsen mee de kamer in bij het hotel.
Rondgekeken in Trondheim, wat een gezellige plaats is.
Volgende dag ’s avonds uitgerust en om 12 uur ’s nachts aan de start.
Prachtig weer en niet koud. Het is niet nodig om ’s nachts verlichting te hebben zo licht is het.

De renners bij hotel in Trondheim
Fig. 4 – Voor de start bij hotel in Trondheim. Van l.n.r.: Peter, Leo, Laszlo, Eltje.

Alleen degenen die 36 uur hebben gepland vertrekken. De rest start pas de volgende ochtend. Dat betekent dat als je niet in een groep (Pulje) rijdt je vaak alleen moet. De rest haalt je pas veel later in.

Fig. 5 – Pulje: 50 km/u naar beneden en 14 km/u omhoog

Een aparte taktiek: hard op het vlakke en vooral naar beneden. Omhoog een erg laag tempo zodat je hartslag omlaag gaat tijdens het klimmen. Vreemd maar het is waarschijnlijk effectief.
De klimmen vallen mee. De wind geeft meer last. Staat pal tegen en maakt dat je het gevoel hebt bij het dalen dat het niet vooruit wil. Een ieder heeft een inzinking behalve Laszlo. Ik heb een lekke band met beschadiging van de buitenband. Marja was helaas al door zodat het een 3 kwartier kostte voordat er een andere buiten- en binnenband opzaten.

Fig. 6 – De route gaat over de E6.

Fig. 7 – Helaas was het grijs zodat de fraaie natuur wat minder tot uiting kwam.

Het was fors koud. En dan de eeuwige tegenwind.

Fig. 8 – Even plassen en vocht aanvullen.

Bij LilleHammer krijgen we helaas regen maar Marja heeft droge kleren...

Fig. 9 – Na onze verschoning kregen we nog een geweldige stortbui waarbij we in tunnel schuilden. Een hufter rijdt expres door plas zodat we zeiknat zijn.

Steeds meer mensen die later gestart zijn halen ons in. Wij houden eigen tempo.
Langs de kant worden we ondanks het slechte weer ook nog in de nacht aangemoedigd met het bekende heya.
Het is een groot evenement. 2500+ deelnemers voor de lange afstand maar ook van andere plaatsten wordt gestart voor de kortere afstanden. Het zijn vooral Noren maar ook een 70-tal Nederlanders. Verder ook Duitsers, Denen, Zweden, etc.
De verzorging onderweg is goed. Op geregelde afstanden zijn er verzorgingsposten die gelukkig naar het einde frequenter worden.
De weg kwijt raken is er niet bij. De tweede nacht is het wel donker en moet het licht aan.
Uiteindelijk komen we na 29 uur 16 minuten binnen. Gemiddeld reden we 23,3 km/u. Dat betekent 23:30 uur voor fietsen en de rest voor eten, rusten en pech.

Fig. 10 – Van l.n.r.: Leo, Laszlo, Eltje & Peter, bij elektronisch finishbord dat meteen je eindtijd gaf via de op de fiets gemonteerde chip.

Na aankomst nog een speciaal avontuur.
We moesten naar ons hotel en ’t idee was TomTom te laten vertellen hoe we moesten rijden: Marja in de auto en wij met de fietsen erachteraan.
Komen we in tunnels die maar niet ophouden, auto’s die langs snorren, de herrie van de afzuig en de weg. Kortom, surrealistisch, waarbij we snelheden van 40 km/u haalden om maar weer zo snel mogelijk uit de tunnels te komen. Uiteindelijk om een uur of 8 bij het hotel. Volgende dag nog wat in Oslo geslenterd met matig weer.
Omdat het regende reden Marja en ik in 2 dagen terug naar Nederland en leverden de fietsen bij Eltje af.
Een speciale ervaring rijker.

Peter Hardus